Knooppunt voor groente en fruit

Delft profiteert als marktstad al sinds de Middeleeuwen van het Westland, de ‘tuin van Holland’. Aan het eind van de negentiende eeuw neemt de handel in groente en fruit fors toe, met dank aan de nieuwe spoorlijn en de in 1890 aangelegde spoorhaven. Tomaten, sla en komkommers komen in grote hoeveelheden Delft binnen, worden hier verhandeld en verlaten de stad per binnenvaartschip of treinwagon.

Twaalf tuinders slaan in 1901 de handen ineen. Zij richten warmoezeniersvereniging de Delftse Groenteveiling op. Twee jaar later huren zij een strook grond aan de Westvest waar een veilinggebouwtje verrijst. Kopers nemen plaats op de tribune terwijl de leden hun waar op platte schuiten voorbij laten varen. In 1907 telt de veiling al meer dan 150 leden, iedereen wil hier wel handelen. Nou ja, iedereen? Schippers moeten vaak uren wachten vanwege de drukte op het water en ook de relatief kleine spoorhaven zorgt regelmatig voor opstoppingen. Als de Westlandse Stoomtramweg Maatschappij in 1912 een tramlijn aanlegt van Delft naar Maasland klinken er geluiden om de groenteveiling te verplaatsen.

De veilingvereniging gaat bijna ten onder aan de discussie over de vraag waar de veiling dan naartoe moet. In 1913 verkopen de tuinders een tijd lang hun producten in witte of rode manden, verwijzend naar de partij waar zij zich bij aangesloten hebben. Na verloop van tijd keert de rust terug: bij de tuinders die zich weer gezamenlijk als Delftse Groenteveiling presenteren én aan de Westvest. De vereniging laat in de buurt van Den Hoorn een hypermodern veilingcomplex bouwen met verschillende havens en een doorvaart voor de schepen. Van 1921 tot 1973 is dát het knooppunt voor groente en fruit.