Lossen in de silo

Hij lijkt op de raket die Kuifje naar de maan brengt, maar de meeste Delftenaren weten wel beter. Dit is een schets van de lostoren die in 1917 op het terrein van Calvé aan de Wateringseweg verrijst. Miljarden noten zijn via deze lostoren opgeborgen in de ooit zo beeldbepalende silo ernaast.

Calvé ontstaat in 1898 als de in 1883 in Delft opgerichte Nederlandsche Oliefabriek fuseert met het bedrijf van twee broers uit Bordeaux. De officiële nieuwe naam is dan de NV Fransch-Hollandsche Oliefabrieken Nouveaux Établissements Calvé-Delft. Het bedrijf verwerkt miljoenen kilo’s noten uit Afrika om olie van te maken. Om het productieproces op gang te houden, is het van belang dat het bedrijf steeds voldoende noten op voorraad heeft. In 1917-1918 bouwt Calvé een silo van 42 meter hoog waar verdeeld over 20 vakken miljoenen kilo’s aan grondstoffen opgeslagen kunnen worden. Noten, maar later ook veevoer en granen. In 1938 wordt de silo vergroot, zodat er 30 cellen beschikbaar komen voor opslag.

Schepen meren aan in de haven naast de fabriek en graanelevatoren zuigen de lading op om deze naar de lostoren of de silo over te brengen. Ook de lostoren biedt opslagruimte en moet solide zijn. Berekeningen naast deze tekening geven aan welke winddruk de toren kan weerstaan. De gedegen voorbereiding betaalt zich uit, want de lostoren blijft fier overeind. Pas als de werkwijze van Calvé in de jaren zeventig drastisch verandert, wordt de toren overbodig. Hij wordt afgebroken. Dat is spijtig, maar geeft lang niet zo’n grote klap als de afbraak van het silogebouw in 1995. Medewerkers en vele Delftenaren betreuren het dat de skyline van de stad definitief verandert. Calvé zonder silo was tot die tijd ondenkbaar. Maar goed, dat was Delft zonder Calvé toen ook nog.