Onleesbaar archief

Populair in de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw, maar in de eenentwintigste eeuw al nauwelijks meer in gebruik. Het gaat hier niet om vijftiende-eeuwse lastige handgeschreven teksten, wel om ander archiefmateriaal dat om welke reden dan ook onleesbaar dreigt te worden.

Philips ontwikkelt in 1963 de eerste muziekcassette. In de jaren tachtig beleeft dit nieuwe medium een stormachtige opkomst, zeker als er lege cassettebandjes in de winkels komen. Iedereen met een cassetterecorder kan opnames maken en deze voor altijd bewaren. Nou ja, voor altijd… Het cassettebandje blijkt aan slijtage onderhevig: er komen soms knikjes in de band waardoor deze vastloopt in het apparaat. Om de soms unieke inhoud niet verloren te laten gaan, nemen archieven regelmatig cassettes op in de collectie, net als langspeelplaten en videobanden.

Het Stadsarchief bezit ruim 70 cassettebandjes, 100 langspeelplaten, 150 singles en liefst 400 videobanden. De inhoud op deze beeld- en geluidsdragers is divers. Hits van Delftse muzikanten als De Buddy’s, Tee-Set, Roel van Velzen en Alquin maar ook carillonspel van de kerken, interviews met vooraanstaande stadsgenoten en beelden van de laatste zelfstandige sigarenmaker aan het werk. Kortom, bronnen die de moeite waard zijn om voor het nageslacht te bewaren.

De laatste jaren is de cassetteband bezig aan een comeback, net als de grammofoonplaat. Tegelijkertijd zijn er steeds meer diensten die helpen om oude opnames digitaal te bewaren, bijvoorbeeld als MP3 of WAV. Dát is tenminste tijdloos. Dat wil zeggen: als de apparatuur en de benodigde programma’s beschikbaar blijven. Denk aan floppydiscs en een tekstverwerker als Wordperfect 5.1. Inmiddels net zo onleesbaar als een haastig neergeschreven vijftiende-eeuwse tekst, zelfs met veel oefenen niet onder de knie te krijgen.