Zingend op reis

Dit is pagina 67 uit het plakboek over het jaar 1954. Zo zijn er achttien dikke plakboeken vol met reisverslagen, knipsels en jubelende recensies. Om welke wereldsterren dit gaat? De meisjes van het Delfts Madrigaalkoor, gestart op de katholieke industrie- en huishoudschool Sint Agnes.

Het is vrij ongewoon dat een groep van zo’n veertig meisjes door Oostenrijk toert in een tijd dat een buitenlandse reis nog maar voor weinig Nederlanders is weggelegd. Het Madrigaalkoor is dan ook niet gewoon. De fanatieke en muzikaal begaafde Pierre van Hauwe (1920-2009) wordt in 1946 koordirigent bij de Sint-Hippolytusparochie, begeleidt het mannen- en knapenkoor Caecilia en richt meteen ook een meisjeskoor op. Met hen studeert hij polyfone muziek in, meerstemmige zang uit de late Middeleeuwen. Al vanaf het eerste optreden is duidelijk dat het koor de juiste snaar raakt. Als de meisjes in de Sint-Hippolytuskerk zingen, zitten alle banken vol.

Koorlid word je niet zomaar. Pierre van Hauwe geeft gedegen muziekles aan meisjes die voor het koor in aanmerking willen komen. Er wordt hard gerepeteerd, al is het maar omdat de woedeuitbarstingen van Van Hauwe minstens zo legendarisch zijn als de dirigent zelf. Maar dan heb je dus ook wat. In 1948 al staat er een optreden in Zwitserland op het programma en zijn de Delftse meisjes op de radio te horen. Twee jaar later werkt het koor in het Paasweekend een complete tournee af door België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Dit succes houdt aan tot 1965. Het Madrigaalkoor is dan nog steeds ongekend populair, maar Van Hauwe heeft inmiddels zoveel werk om handen dat hij deze klus moet laten vallen. Tot verdriet van de koorleden die hun repetities en optredens moeten missen. Hun resten de zeventien grammofoonplaten, de herinnering aan honderden concerten én de achttien plakboeken natuurlijk.

Over deze Delftse dirigent schreef Trudy van der Wees het boek Bezeten van muziek. Het universum van Pierre van Hauwe (2014).