Een deftig feest

De achttiende eeuw staat bekend als de tijd van genootschappen, gezelschappen, verenigingen of hoe je ze ook maar wilt noemen. Overal sluiten mensen zich aaneen voor de meest uiteenlopende doelen, met een reglement waarin rechten en vooral plichten van de leden worden vastgelegd. Woedt deze rage in Delft minder dan elders, of zijn de archieven hier slechter overgeleverd? Feit is dat de collectie van het Stadsarchief weinig materiaal over het genootschapsleven bevat. Een enkel reglement en een plan waarvan niet duidelijk is of het ooit is gerealiseerd, dat is het wel. Op één pareltje na: een katern met notulen van gezelschap ‘De Eendragt’, in 1752 opgericht door tien heren uit de Delftse elite.

Veel vergaderd wordt er niet: hoogstens twee keer per jaar. Op 11 november 1776 besluit het gezelschap om het aanstaande 25-jarig ‘jubelfeest’ groots te vieren. De heren Adriaan van der Goes, Van Alderwereld, Van Hoogeveen en Van Reestingh worden belast met het laten vervaardigen van een jubileumbeker. Op 28 april 1777 leggen zij een aantal tekeningen aan de vergadering voor. De keuze valt op het ontwerp van zilversmid Dirk van de Goorberg voor een beker met de wapens van alle leden. Helaas is die tekening verloren gegaan, net als de beker zelf.

Het feest wordt georganiseerd door de heren Van Beresteyn, Van Royen en Aart van der Goes. Zij krijgen van de burgemeesters de beschikking over het Prinsenhof en over het servies dat het stadsbestuur jaarlijks gebruikt voor de verkiezingsmaaltijd. Op 20 november om 2 uur ’s middags vervoegt het gezelschap zich bij de recent gebouwde concertzaal. Na een korte receptie in de gele kamer schuiven de feestgangers in de grote zaal aan voor het diner. Onder het genot van uitgelezen spijzen, drank en muziek wordt er gefuifd in goede harmonie, ‘den naam van het gezelschap niet oneygen’. Uiteraard gaat de nieuwe beker rond voor een dronk en de heer Van Royen draagt een ‘zeer aardig vaarsje’ voor. Dat valt zo in de smaak, dat enige leden er bij hem op aandringen het te laten drukken. Dat is gelukkig wel bewaard, in tweevoud zelfs!