Historische maskerades

Paul Tetar van Elven wint als jonge kunstenaar al diverse medailles voor zijn werk. Maar dat betekent nog niet dat hij genoeg verdient met de verkoop van schilderijen. Om ook geregelde inkomsten te hebben, aanvaardt hij in 1854 een baan als leraar handtekenen op de Koninklijke Akademie. Met wisselend genoegen.

Paul Tetar van Elven (1823-1896) groeit op in een kunstenaarsgezin. Zijn halfbroers Martinus en Jean Baptist beoefenen het vak al geruime tijd als Paul in 1841 lessen gaat volgen aan de ’s Gravenhaagsche Teeken Akademie. Hij heeft talent, zoals blijkt uit de getuigschriften die het Stadsarchief bewaart. In de jaren 1843-1847 ontvangt Tetar van Elven diverse Akademiemedailles en een Rijksmedaille voor uiteenlopende disciplines als historische composities, het vastleggen van de anatomie en het tekenen naar levend naaktmodel.

In 1854 komt deze talentvolle kunstenaar naar Delft, waar hij de artistieke uitdaging node mist. Delft is naar zijn idee maar klein en bekrompen vergeleken met het mondaine Den Haag. Zijn biograaf A.L.H. Obreen schetst een voorval tijdens een culturele avond in het huis van de kunstenaar. Tetar van Elven toont een aquarel met een badende nimf, waarop één van de bezoekende dames een andere genodigde aanstoot met de woorden: ‘Ik zou niet graag kousen willen breien voor die dikke beenen …’

Het contact met de studenten bevalt Tetar van Elven beter, ook al hebben zij vaak meer interesse in techniek dan in kunst. Hij houdt van het lesgeven en biedt zich met graagte aan als de studenten hun historisch geïnspireerde maskerades voorbereiden. Om de vijf jaar loopt Delft uit voor de met veel pracht en praal omgeven kostuumoptochten. Levend naakt en anatomie komen in deze optochten nauwelijks aan bod, maar historische ensceneringen des te meer.