Schaamteloos graaien

Als de Delftse studentenverenigingen in 1940 door de Duitse bezetter verboden worden, sluit ook sociëteit Phoenix de deuren. Studenten moeten toezien hoe Duitsers de boedel ongegeneerd in beslag nemen. Deze brief gaat in schaamteloosheid nog een stapje verder. Hieruit blijkt dat verschillende partijen ruziën over wie als eerste de beste spullen mag meenemen.

Het verbod op studentenverenigingen volgt op de studentenstaking in november 1940, spontaan ontstaan na het ontslag van Joodse docenten aan de Technische Hogeschool. De Sicherheitspolizei kan geen daders oppakken. Om wel een punt te maken, doet de bezetter de studentenverenigingen in de ban en worden hun sociëteiten opgedoekt. De Haagse liquidateur W.F. Vorrink informeert via een krantenadvertentie eventuele schuldeisers van het Delftsch Studentencorps, van sociëteit Phoenix, van vereniging Sanctus Virgilius en van de Delftse Studentenbond.

De Delftse NSB-kringleider Willem ziet zijn kans. Het kringhuis zoekt meubilair voor een soort clubhuis voor Duitse militairen, en bij Phoenix staat genoeg. Hij vraagt Vorrink of hij tegen een schappelijke prijs wat spullen mag komen ophalen. Als de kringleider daarna naar Phoenix gaat, blijkt hij echter niet welkom. Verbolgen over dit incident schrijft Willem (hij noemt alleen zijn voornaam) een brief aan de liquidateur, een brief die uiteindelijk in het archief van het Delftsch Studentencorps belandt. Willem klaagt over de moeder van Vorrink, die ook aanwezig is, evenals de Haagse NSB-kringleider en een paar van zijn mannen, ‘die in den snaps-kelder met kennerssmaak hun koffer’ vullen. Het lijkt erop dat hij Vorrink op een illegale graaipartij betrapt en dat de Haagse NSB eerst mag rondneuzen voordat de kleine Delftse afdeling aan de beurt is. Schandalig volgens Willem: ‘Het wil mij voorkomen eerlijk te zijn dat de plaatselijke instanties dan het eerste recht van keuze hebben en niet nadat het beste er op al of niet eerlijke manier uitgehaald is.’

De reactie van Vorrink is niet bekend. Wel blijkt uit de later bijgevoegde inventarisatie dat de brief van de Delftse afdelingsleider succes heeft. Het Offiziersheim in Delft ontvangt een biljart en een pingpongtafel, maar ook een flink aantal praktische zaken als stoelen, tafels, keukengerei, allerhande soorten glazen en tafelkleden. Het officierscasino in Den Haag moet het doen met niet meer dan één biljarttafel, zes keus en drie biljartballen.